Gezien worden
Toen ik vorige week bij een van onze nieuwe klanten, Brainport Development Eindhoven, wachtte op mijn afspraak, viel mijn oog op een compact en kleurrijk informatieboekje van het Van Abbemuseum in Eindhoven. In roze letters riep het boekje ‘Radically yours!’ en ik pakte het op. Op de eerste pagina een voorwoord, geïllustreerd met een groot rood hart, zwart omrand met erboven in zwart geschreven letters ‘liefde’ en onder het rood van het hart – vaag nog zichtbaar – het woord ‘haat’.
Ik werd naar het voorwoord toegetrokken.
De protesten rond het Gezi-park in Istanbul afgelopen zomer lieten de radeloosheid van mensen zien als ze zich niet gehoord voelen. Je verhaal kunnen vertellen is een basisvoorwaarde voor een democratie. Verpakt in verhalen delen we visies en ervaringen; leren we elkaar herkennen en erkennen. Naar verhalen kunnen luisteren of anderen verhalen kunnen vertellen is daarmee niet alleen een kinderlijk genot, maar een belangrijk deel van hoe we samen leven. Zo introduceerde het Van Abbemuseum zijn verhalenvertellers (de kunstenaars) en vooral, hun waarde.
De tekst trof me. Het ‘zien’ van mensen – medewerkers in ons geval – vormt het hart van onze filosofie. Als medewerkers zich niet gehoord voelen, ontstaat er protest. Hoewel het vaak lang ondergronds blijft, heeft dit protest altijd consequenties. Ziekteverzuim, een lagere productiviteit, minder plezier in het werk, een slechtere samenwerking – het is een greep uit de gevolgen.
Nederlands